Wat zijn mensen toch verschillend en wat is het contrast soms groot. Ik was afgelopen zaterdag met mijn zoon in de stad Amsterdam. Ik kom eigenlijk nooit in het centrum, dus hardstikke leuk. We lopen zowat tegen de winkel van Weldraad aan. Ik blij verrast en de mevrouw van de winkel is behulpzaam en vriendelijk. Kortom, ze heeft hart voor de zaak. Ik laat me met enthousiasme door haar mooie winkel leiden en vertrek met wol voor Joris en nog een Jacobus van 'zij maakt het'.
Even later treffen we een quiltwinkel. Ik weer in mijn nopjes! Wij naar binnen. Maar als mijn zoon naar een quilt aan de muur wijst, vergaat ons het plezier. Er wordt vanaf de toonbank op kille toon geroepen "Niet aankomen". Wij zijn verbaasd! Bij het weggaan informeer ik vriendelijk waarom zij ons zo onvriendelijk bejegende. Vanaf toen kwam er een heel boos relaas over de klanten in het algemeen en het eindigde met: 'en als je het niet bevalt, ga je de winkel maar uit!".
Met stomheid geslagen vallen we stil (er was trouwens niet eens een speld tussen te krijgen) en verlaten de winkel en kijken elkaar aan. Deze mevrouw wil kennelijk niets verkopen....en aan mij zal ze ook geen lapje verkopen.
Als je zo een winkel wilt runnen?!
